Akademisyenlerin Duygusal Emek Düzeyleri ve İşe Angaje Olma Durumları Arasındaki İlişki

Örgüt verimliliğini artırabilmenin en önemli unsurlarından biri, rol gereklerini uygun şekilde yerine getirebilen çalışanlara sahip olmaktır. İşe angaje olma kavramı, çalışanların rol gereklerini yerine getirirken; fiziksel, bilişsel, duygusal ve zihinsel olarak role uyum sağlaması olarak ifade edilebilir. Dolayısıyla çalışanların duygusal emek düzeyleri ile işe angaje olma durumları arasındaki ilişkinin varlığı yadsınamaz. Bu çalışmanın amacı Isparta Uygulamalı Bilimler Üniversitesi Akademisyenlerinin duygusal emek düzeyleri ile işe angaje olma durumları arasındaki ilişkiyi ortaya koymaktır. Araştırmada akademisyenlerin duygusal emek düzeyini ölçmek adına, Diefendorff ve arkadaşları (2005) tarafından geliştirilen, Basım ve Beğenirbaş (2012) tarafından Türkçe ’ye uyarlanarak güvenilirlik ve geçerliliği test edilen ‘Duygusal Emek Ölçeği’ kullanılmıştır. Akademisyenlerin işe angaje olma düzeylerinin ölçümünde ise Schaufeli ve Bakker (2004) tarafından geliştirilen ve Türkçe formunun güvenilirlik ve geçerliliği Özkalp ve Meydan (2015) tarafından test edilen ‘İşe Angaje Olma Ölçeği’ kullanılmıştır. Araştırma evrenini Isparta Uygulamalı Bilimler Üniversitesinde görev yapan akademik personel oluşturmaktadır. Araştırmadan elde edilen verilerle katılımcıların duygusal emek ve işe angaje olma düzeyleri ölçülerek demografik bulgularla kıyaslanmış ve akademisyenlerin duygusal emek düzeyleri ile işe angaje olma durumları arasındaki ilişki ortaya konmuştur.