Neyse…

Anımsamadığım kadar yakın bir zaman (bilinen anlamda) önce, ko­lumu pencereye, alnımı ise koluma dayadığım ve nakaratlı bir şarkıyı sürekli tekrarladığım anımsanırsa, bununla yetinmeyip şu anda anımsamadığım bir Fransızın çok önemli bir metninde mutlaka anlatmış olması gerektiği gibi, bir şeyi kaybetmenin tek yolunun o şeyin bütü­nüyle içinde olmakla mümkün olduğu bilinirse… Neyse….
Sanırım değişmeyen tek şey hiçbir şeyin değişmediği.

Neyse, çok fazla neyse…

Kişisel Toplantı Notları

Bir Yorum Yazın